Przykłady wpisów po zamknięciu w rachunkowości

Pod koniec okresu księgowego niektóre rachunki są zamykane, więc na początku nowego okresu rozliczeniowego mają saldo zerowe. Czynność zerowania tych kont nazywa się zamykającymi wpisami. Zamykanie wpisów jest ostatnim krokiem w cyklu rozliczeniowym. Zaniedbanie wykonania tego kroku doprowadzi do niedokładnego obrazu finansowego dla firmy. Może to okazać się problematyczne w czasie podatkowym lub jeśli firma szuka finansowania zewnętrznego.

Przychody

Przychody wygenerowane w okresie obrachunkowym są zamykane na koniec cyklu księgowego. Sprzedaż, zyski z inwestycji i dodatkowe infuzje kapitału są uważane za dochód. Każde konto przychodzące jest zamykane z obciążeniem na każde konto, a suma jest zapisywana w zestawieniu dochodów.

Wydatki

Każde konto wydatków firmowych jest zamykane na koniec roku obrachunkowego. Obejmuje to rachunki takie jak czynsz, reklama, ubezpieczenie, narzędzia i inne konta wydatków używane przez cały rok obrachunkowy. Wszystkie konta wydatków są zamykane kredytem, ​​a suma wszystkich rachunków wydatków jest obciążana do podsumowania dochodu.

Zyski i straty

Gdy całkowite koszty zostaną odliczone od całkowitych dochodów w podsumowaniu dochodów, wynikająca z tego kwota stanowi zysk lub stratę dla firmy. Na przykład, jeśli firma miała 100 000 USD wydatków i 150 000 USD przychodów, firma uzyskała zysk w wysokości 50 000 USD. Jest to rejestrowane jako pozycja zamykająca, poprzez obciążenie konta przychodowego 150 000 USD, uznanie rachunku wydatków 100 000 USD i zapisanie zatrzymanych zysków w wysokości 50 000 USD. Gdyby wydatki były czymś więcej niż przychodami, rachunek zysków zatrzymanych zostałby obciążony różnicą, aby odzwierciedlić stratę za rok.

Rysunki

Jeśli właściciel zwrócił wynagrodzenie z firmy, wypłaty zostały zapisane na koncie wyciągu. Na koniec roku obrachunkowego konto to jest uznawane za kwotę, którą właściciel wycofał, aby otrzymać wynagrodzenie, a konto equity właściciela zostaje obciążone. To pokazuje spadek kapitału własnego, który właściciel wykorzystał na swoje wydatki osobiste.