Czy unijne umowy kontraktowe zastępują prawa pracy w godzinach nadliczbowych?

Prawa pracy w Stanach Zjednoczonych podlegają ustawom federalnym i stanowym. Ustawy federalne określają minimalne wymagania, podczas gdy prawo stanowe może przewidywać większe prawa lub ochronę. Układy zbiorowe pracy mogą wpływać na warunki pracy i pracy, a nawet mogą zastępować przepisy prawa pracy, ale tylko w ograniczonych okolicznościach.

Zasady dotyczące nadgodzin

Ustawa o sprawiedliwych normach pracy reguluje prawo płacowe i godzinowe w Stanach Zjednoczonych. FLSA jest ustawą federalną, ale ma ogólne zastosowanie do wszystkich firm (mają zastosowanie rzadkie wyjątki). W ramach FLSA przedsiębiorstwa muszą płacić pracownikom godzinowym, niezwolnionym, wynagrodzenie za nadgodziny równe półtorejokrotności zwykłego wynagrodzenia pracownika, jeśli pracownik ten przepracuje więcej niż 40 godzin w tygodniu pracy.

Układy zbiorowe

Układy zbiorowe są umowami między związkiem a pracodawcą. Celem CBA jest zapewnienie pracownikom wynagrodzenia za uczciwe wynagrodzenie i pracę w bezpiecznym środowisku. Wspólne przepisy dotyczące adresu AKK dotyczące zatrudniania praktyk, warunków pracy, wynagrodzeń i procedur rozstrzygania sporów. Przepisy zawarte w CBA mogą współgrać z przepisami państwowymi i federalnymi, które obejmują płace i warunki pracy, takie jak Ustawa o bezpieczeństwie i higienie pracy lub Ustawa o sprawiedliwych normach pracy.

CBA i nadgodziny

FLSA zapewnia wymagania na parterze dla firm. Firmy muszą płacić swoim pracownikom co najmniej federalne minimalne wynagrodzenie lub państwową minimalną płacę, jeśli jest wyższa, a firmy muszą płacić federalny wskaźnik nadgodzin. CBA może przewidywać inną stawkę w ograniczonych sytuacjach. Na przykład CBA może definiować "nadgodziny" jako działające ponad 35 godzin tygodniowo. Jeśli pracownik pracuje 36 godzin, pracownikowi temu należy wypłacić wynagrodzenie za nadgodziny wymienione w AKK; jednak, że stawka za nadgodziny niekoniecznie musi wynosić półtora razy więcej niż płaca pracownika, ponieważ stawka ta dotyczy tylko pracy wykonywanej po 40 godzinach. Stawka w CBA może być niższa lub wyższa.

AKP i ustawy o pracy nad nadgodzinami

CBA może zastąpić prawa pracy w godzinach nadliczbowych, ale tylko w bardzo ograniczonych sytuacjach. CBA może przewidywać niższą stawkę niż określona, ​​ale tylko wtedy, gdy definiuje "nadgodziny" jako coś mniej niż 40 godzin tygodniowo. Co więcej, nawet jeśli CBA przewiduje inną stawkę, firma musi nadal wypłacać nadgodziny zgodnie z prawem pracy w nadgodzinach za przepracowane godziny przekraczające 40 w ciągu jednego tygodnia. Pomimo tych ograniczeń CBA może zapewniać wyższą stawkę za nadgodziny.