Jak przeciągnąć krzywą lub krzywe, aby pokazać wpływ wzrostu produktywności

W mikroekonomii produktywność jest miarą ilości i jakości produkcji produkowanej przez firmę, przy założonym stałym poziomie siły roboczej i kapitału. Pomiar wydajności jest stosunkowo prosty, ale pokazanie wpływu wzrostu produktywności na podstawie graficznej jest trudne przy użyciu standardowych pomiarów. Zamiast tego ekonomiści stosują koncepcje teoretyczne zwane granicą możliwości produkcyjnych, która pokazuje, jak zwiększa się produktywność po szkoleniu siły roboczej lub zmianie technologii.

Wydajność

Ekonomiści określają wydajność jako maksymalizację wkładu firmy w produkcję. Dane wejściowe mogą obejmować maszyny, robociznę lub surowce i materiały pośrednie. Produkcja jest tym, co firma produkuje i sprzedaje. Pod względem zarządzania firmy zarządzają produktywnością na trzech poziomach. Menedżerowie na najwyższym poziomie są odpowiedzialni za zarządzanie czasem firmy poprzez badanie i wdrażanie nowszych technik produkcji. Menedżerowie średniego szczebla są odpowiedzialni za planowanie wzrostu produktywności, a menedżerowie niskiego szczebla realizują wzrost wydajności poprzez pracę z pracownikami zaangażowanymi w proces produkcji.

Mierzenie produktywności

Analitycy wykorzystują produktywność do mierzenia wykorzystania technologii przez firmę, wydajności i oszczędności. Unowocześnienie bardziej nowoczesnych technik produkcji za pomocą nowej technologii może prowadzić do zwiększenia wydajności. Dzięki bardziej wydajnym środkom produkcji firma może zaoszczędzić na kosztach. Wykorzystanie technologii nie jest jedyną metodą zwiększania produktywności, ponieważ dobrze wyszkolona siła robocza może również zwiększyć tempo produkcji. Tak więc analitycy mają wiele sposobów mierzenia wydajności i koncentrują się na pracy - lub na sile roboczej - i na kapitale, którym są maszyny i budynki wykorzystywane w procesie produkcyjnym. Często analitycy mierzą wydajność pracy i produktywność kapitału pod względem produkcji globalnej - lub ilości wyprodukowanej produkcji - lub wartości dodanej, która jest miarą jakości. Kiedy ekonomiści pokazują wydajność, nie stosują żadnej z tych miar. Zamiast tego używają teoretycznej koncepcji znanej jako granica możliwości produkcyjnych.

Granica możliwości produkcyjnych

Granica możliwości produkcyjnych jest pojęciem w mikroekonomii, które wykreśla poziomy produkcji firmy. Analiza zakłada, że ​​firma produkuje dwa rodzaje danych wyjściowych. Ponadto czynniki produkcji składające się z pracy i kapitału pozostają stałe. Kiedy wykreślasz jednostki jednego rodzaju dobra na osi X i jednostki innego rodzaju dobra na osi Y, możesz narysować zakrzywioną linię, która jest wklęsła w kierunku pochodzenia wykresu. Weźmy na przykład firmę, która produkuje telewizory i radia. Firma może produkować 100 telewizorów, ale nie ma radia, ponieważ firma musi poświęcić całą swoją pracę i kapitał na produkcję telewizorów. Jednakże firma może produkować 99 telewizorów i jedno radio lub 50 telewizorów i 50 radiotelefonów. Każdy punkt znajdujący się wewnątrz krzywej jest nieefektywnym poziomem produkcji, a każdy punkt znajdujący się poza krzywą jest niemożliwy przy obecnych czynnikach produkcji. Tylko punkty leżące na krzywej reprezentują najbardziej efektywny poziom produkcji przy obecnym poziomie kapitału i pracy.

Manipulowanie granicą produkcji i możliwości

Rozważmy teraz, że firma w tym przykładzie planuje modernizację wszystkich swoich maszyn. Nowe maszyny mogą produkować 120 telewizorów i radioodbiorników dziennie, podczas gdy stare maszyny mogą produkować tylko 100. Jest to ulepszenie kapitału. Granica możliwości produkcyjnych przesuwa się następnie na zewnątrz. Niektóre punkty leżące poza dawną krzywą możliwości produkcyjnych są teraz osiągalne. Następnie firma wdraża nową politykę dotyczącą szkolenia pracowników. Firma przekwalifikowuje wszystkich pracowników, starych i nowych, i uczy ich, jak zwiększać dzienne wyniki. Jest to wzrost wydajności pracy, który ma taki sam wpływ na granicę możliwości produkcyjnych. Przeciągnięcie krzywej do wewnątrz powoduje zmniejszenie wydajności.