Wady holograficznego przechowywania danych

Wraz ze wzrostem pojemności dysków twardych i innych nośników pamięci rośnie również potrzeba archiwizacji danych w celu ich długoterminowego przechowywania. Około 2007 roku pojawił się nowy standard innowacyjnej technologii o nazwie Holographic Data Storage. Jednak od 2013 r. Technologia ta nie została jeszcze skomercjalizowana. Brak kompatybilności z istniejącymi formatami, wysokie koszty i inne wady sprawiły, że technologia ta jest mniej atrakcyjna niż taśma i inne alternatywy.

Holograficzny dysk uniwersalny

Holograficzna płyta uniwersalna wykorzystuje dwa lasery, czerwony i zielony, do przechowywania informacji o wyższej gęstości niż tradycyjne dyski optyczne. Czerwony laser lokalizuje dane; zielony laser odczytuje rzeczywistą zapisaną informację z płyty. Układ optyczny łączy dwa kolory w jedną wiązkę, która pobiera wszystkie dane z dysku. Program przechowuje do 1, 6 terabajtów danych na dysku 120 mm.

Wady technologiczne

W 2007 roku przewidywano, że media dla HVD będą kosztować około 160 USD za każdy dysk, a dyski będą kosztować około 16 000 USD. Różnice technologiczne między HVD i innymi dyskami optycznymi sprawiają, że są one wzajemnie niezgodne. Ponadto, zmiany w technologiach nagrywania mogą również powodować, że kolejne generacje HVD są ze sobą niezgodne, co zmniejsza ich wartość jako medium archiwizującego. Puste nośniki HVD mają bardzo krótki okres trwałości - trzy lata - co również zagraża ich wartości archiwalnej.