Ustalanie wynagrodzeń na podstawie ustawy o umowie o świadczenie usług

Ustawa o umowie o świadczenie usług (SCA) McNamara-O'Hara z 1965 r. Wymaga od każdego sprzedawcy, który świadczy usługi na rzecz rządu federalnego lub Dystryktu Kolumbii, w przypadku każdej umowy o świadczenie usług, która przekracza lub może przekroczyć 2 500 USD, aby zapłacić specjalną minimalną płacę do swoich pracowników. To minimalne wynagrodzenie jest ustalane przez Wydział Wynagrodzenia i Godzin Departamentu Pracy i jest ustalane dla każdej klasyfikacji stanowisk i miejsca, w którym praca ma być wykonana.

Jedna dominująca stawka

Jedną z metod, którą Departament Pracy stosuje w celu określenia stawek kontraktów usługowych, jest sprawdzenie pojedynczej, obowiązującej stawki na rynku usług. Jeżeli większość pracowników służby w danym obszarze otrzymuje takie same wynagrodzenie, wówczas jest to stawka obowiązująca. Na przykład, jeśli wynagrodzenie dla mistrza elektryka w regionie wynosi 35 USD za godzinę, wówczas ustawiane jest ono jako minimalne wynagrodzenie dla tej jednostki na mocy ustawy.

Średnie na rynku

Jeśli nie ma jednolitej rynkowej stawki, agencja ustala minimalną stawkę wynagrodzenia według średniej płacy płaconej pracownikom służby w klasyfikacji miejsc pracy dla danej miejscowości. Chociaż Departament Pracy na ogół wykorzystuje własne dane z Biura Statystyki Pracy w celu dokonania tych obliczeń, może również wybrać wykorzystanie badań rynku lub innych analiz statystycznych.

Federalne stopnie płac

Alternatywą do wykorzystywania średnich rynkowych stosowanych przez Departament Pracy w ustalaniu płacy minimalnej w ramach SCA jest przyjęcie skali płac wypłacanej przez rząd federalny podobnym pracownikom. Jeśli ta metoda zostanie przyjęta, wykonawca będzie zobowiązany do wypłaty pracownikom takich samych wynagrodzeń, jak określono w Federalnej systemie wynagrodzeń lub ogólnych skalach systemu opublikowanych przez US Office of Personnel Management.

Układów zbiorowych

Ustawa pozwala pracodawcom i pracownikom służby związkowej negocjować stawki w ramach układu zbiorowego pracy. Te stawki związków są dopuszczalne, o ile są równe lub wyższe od minimalnych stawek płac ustalonych przez Departament Pracy. Ponieważ stawki związków są odnotowywane w języku umowy między kontrahentem a rządem federalnym, podlegają one kontroli i zatwierdzeniu przez rząd federalny i mogą podlegać weta, jeśli istnieje obawa, że ​​stawki związków są zbyt wysokie lub są próbą oszukać rząd.