US GAAP i Procent metody realizacji

W kontraktach budowlanych i inżynieryjnych zwykle stosuje się metodę procentowego zaawansowania przy ujmowaniu przychodów. Zgodnie z ogólnie przyjętymi w Stanach Zjednoczonych zasadami rachunkowości, metoda PCM jest preferowaną metodą księgowania kontraktów, a GAAP nakłada szereg warunków i ograniczeń na jej wykorzystanie. GAAP pozwala również na zrealizowanie metody kontraktu, w której kontrahent nie rozpoznaje kosztów lub przychodów do momentu zakończenia umowy.

Przegląd PCM

PCM określa, kiedy wykonawca powinien wystawić rachunek klientowi w miarę postępu umowy. Metoda ma zastosowanie do uzyskanych przychodów i kosztów uzyskanego przychodu w każdym okresie obowiązywania umowy. Zwykle PCM jest stosowany tylko wtedy, gdy umowa obejmuje wiele lat podatkowych. Metoda ta zapewnia względnie dokładny pomiar dochodu i pomaga wyrównać dochody i podatki przez cały okres obowiązywania umowy. Aby zastosować PCM, umowa musi opisywać, w jaki sposób określić "współczynnik wypełnienia", który określa, ile dochodu wykonawca zarobił do tego momentu. Osiągnięte przychody i koszty tych przychodów są równe współczynnikowi wykonania pomniejszonemu o łączne przychody i koszty umowy. GAAP nie zezwala kontrahentowi na ustalanie przychodów na podstawie wpływów gotówkowych.

Wymagania dotyczące użytkowania

Rada ds. Standardów Finansowych, strażnicy US GAAP, określa zasady dotyczące rachunkowości kontraktów w kodyfikacji standardów rachunkowości 605-35. GAAP wymaga pewnych elementów w celu korzystania z PCM. Obejmują one istnienie wiążącej umowy z możliwymi do wyegzekwowania prawami, na przykład prawo wykonawcy do zastawu, gdy klient nie zapłaci. GAAP wymaga założenia, że ​​zarówno wykonawca, jak i klient wypełnią swoje zobowiązania. Kolejnym istotnym elementem jest zdolność wykonawców do rzetelnych szacunków dotyczących kosztów i postępu umowy. Aby zmierzyć postęp w kierunku zakończenia - innymi słowy współczynnik wypełnienia - w ramach PCM umowa może opierać się na poniesionych kosztach, wydatkach lub dostarczonych jednostkach.

Metoda kosztu do ceny

GAAP umożliwia rozpoznawanie przychodów w oparciu o metodę kosztów do kosztów, ale tylko w przypadku niektórych aplikacji, w tym projektów budowlanych. W tej metodzie współczynnik wypełnienia równa się już poniesionym kosztom projektu podzielonym przez całkowite szacunkowe koszty projektu. Wykonawca powinien pominąć koszty startowe, które nie odnoszą się do wyników kontraktu. Na przykład wykonawca nie wlicza kosztów zakupu i przechowywania materiałów w miejscu pracy, dopóki materiały nie zostaną faktycznie wykorzystane w projekcie. Kontrakt może jednak liczyć na ukończenie kosztów przedinstalacyjnych unikatowych materiałów lub zestawów, które będą używane wyłącznie w konkretnym projekcie.

Metoda wysiłkowa - wydatkowana

GAAP pozwala wykonawcy określić współczynnik ukończenia na podstawie ilości pracy, podzielonej przez szacowaną całkowitą ilość potrzebnej pracy. Pomiary w pracy obejmują godziny pracy, dolary pracy, czas pracy maszyny i ilości materiału. Wykonawca musi uwzględnić godziny pracy podwykonawcy w obliczeniach całkowitego czasu pracy. Jeżeli na początku umowy wykonawca nie może oszacować wymaganych godzin podwykonawców, należy zastosować inny środek.

Jednostki - dostarczona metoda

GAAP preferuje metodę dostarczaną przez jednostkę jako metodę obliczania współczynnika wypełnienia, ponieważ jest to bezpośrednia i łatwo sprawdzana miara. Kontrakty na produkcję mogą mierzyć realizację w oparciu o wyprodukowane jednostki lub dostarczone jednostki, podzielone przez całkowitą liczbę jednostek, której wymaga umowa. Metoda dostarczania jednostek jest metodą "wyjściową". Jeśli umowa nie może określić postępu w oparciu o dane wyjściowe, wówczas GAAP dopuszcza metody "nakładów", które opierają się na kosztach lub wysiłkach. Niezależnie od wybranej metody, GAAP wymaga, aby wykonawca dokonał osądu, aby starannie dostosować dane wejściowe lub wyjściowe do okoliczności.

Uwaga dotycząca podatków

GAAP i Internal Revenue Service nie zgadzają się co do wszystkich aspektów metody procentowej realizacji. Zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości, raporty zysków z danego okresu są obliczane na podstawie uzyskanych przychodów, pomniejszonych o koszty tych przychodów, z wykorzystaniem odpowiedniej miary wejściowej lub wyjściowej. IRS pozwala kontrahentom odliczyć wydatki w momencie ich poniesienia, które mogą być w innym okresie niż ten wyliczony zgodnie z metodami GAAP. W związku z tym zyski z projektu GAAP i IRS mogą się różnić w okresie obowiązywania umowy, chociaż powinny pokrywać się z końcem projektu.