Jak są stałe koszty produkcji przesunięte z jednego okresu do drugiego w ramach kalkulacji kosztów absorpcji?

Amerykańska Komisja Papierów Wartościowych i Giełd oraz Internal Revenue Service wymagają od wszystkich publicznych i niektórych prywatnych firm produkcyjnych przestrzegania ogólnie przyjętych zasad rachunkowości w sprawozdawczości finansowej i podatku dochodowego. Zgodność wymaga, aby firmy te, a także firmy prywatne, które stosują się dobrowolnie, wykorzystały pełną kalkulację kosztów zgodnie z wytycznymi GAAP. Przy pełnym koszcie absorpcji, rachunki inwentarza i kosztu sprzedaży towarów są wykorzystywane do przesunięcia kosztów z jednego okresu sprawozdawczego do drugiego.

Naprawiono alokację kosztów ogólnych

Stałe koszty ogólne produkcji są miesięcznymi lub rocznymi wydatkami, które pozostają stałe niezależnie od wielkości produkcji lub całkowitej liczby godzin pracy urządzeń produkcyjnych. Przykładami mogą tu być: amortyzacja, czynsz, podatki od nieruchomości, kierownik produkcji i wynagrodzenie osób nadzorujących, członkostwo zawodowe i szkolenia dla personelu produkcyjnego. Rachunek absorpcji wymaga przypisania części całkowitych stałych kosztów ogólnych produkcji do każdej wyprodukowanej pozycji. Po przydzieleniu, ta część pozostaje z jednostką lub przedmiotem, dopóki nie zostanie ostatecznie sprzedana. Większość firm korzysta z wcześniej ustalonej rocznej stopy przydziału, wykorzystując całkowite stałe koszty stałe i standardowe prognozy godzin pracy. Na przykład, jeśli całkowita roczna stała rzutnia wynosi 10 000 USD, a roczna standardowa projekcja godzin pracy wynosi 4500 godzin, 2, 23 USD na koszty produkcji zostanie przypisane do każdej wyprodukowanej jednostki lub wyprodukowanej pozycji.

Jak działa rachunek kosztów absorpcji

Alokacja pozwala na pokrycie stałych kosztów ogólnych i ostatecznie staje się częścią kosztów towarów sprzedanych dla każdej jednostki produkcyjnej. Jeżeli pozycja lub jednostka produkcyjna jest sprzedawana bezpośrednio z linii produkcyjnej lub w tym samym okresie sprawozdawczym, przypisane koszty ogólne są odnoszone w przychody jako część kosztu własnego sprzedaży i wykazywane w ten sposób w rachunku zysków i strat sporządzonym na ten okres sprawozdawczy. W przeciwnym razie, stałe koszty ogólne produkcji przypisane do pozycji lub jednostek produkcji pozostają na koncie inwentaryzacji, stają się częścią wyceny zapasów i są wykazywane w ten sposób w bilansie za bieżący okres sprawozdawczy. Kiedy przedmioty lub jednostki zostaną ostatecznie sprzedane, stały koszt wytworzenia związany z każdym z nich zostaje przesunięty z rachunku zapasów do kosztu sprzedanych towarów, odliczony od dochodu jako część kosztu towarów sprzedanych i zgłoszonych w ten sposób do rachunku zysków i strat przygotowanego dla bieżący okres sprawozdawczy.

Zapisy księgowe

Rachunkowość absorpcji obejmuje szereg zapisów księgowych, które w razie potrzeby pozwalają na przeniesienie narzutu na rachunek zapasów w przyszłym okresie sprawozdawczym. Narzut jest początkowo przypisywany do puli kosztów ogólnych, a następnie, w momencie rozpoczęcia produkcji, jest przypisywany do inwentaryzacji w toku pracy. W miarę, jak praca w toku staje się gotowymi produktami, debet na konto inwentaryzacji wyrobów gotowych i kredyt na rachunku stanu zapasów w toku pracy przesuwa koszt nadwyżki i surowców na rachunek towarów gotowych. Jeśli przedmiot zostanie sprzedany w bieżącym okresie sprawozdawczym, obciążenie kosztem kosztu sprzedanych towarów i kredytem na zapasy wyrobów gotowych uprzystępnia sposób raportowania rachunku zysków i strat. Elementy, które nie zostały sprzedane, pozostają na koncie zapasów, co w efekcie odradza ustalone koszty ogólne produkcji w przyszłym okresie sprawozdawczym. Jednak po sprzedaniu obciążenie kosztem sprzedanych towarów i kredytem gotowych zapasów przesuwa koszt zapasów z bilansu do rachunku zysków i strat za bieżący okres sprawozdawczy.

Rozważania dotyczące kalkulacji kosztów

Chociaż wykorzystywanie rachunku kosztów zewnętrznych do celów sprawozdawczości finansowej i podatkowej jest wymogiem dla wielu przedsiębiorstw produkcyjnych, ma ono wady, które utrudniają wykorzystanie go jako podstawy do podejmowania decyzji finansowych i produkcyjnych, takich jak ustalanie wielkości sprzedaży i wielkość sprzedaży. Z tego powodu wiele firm stosuje zmienne koszty, które nie obejmują stałych kosztów ogólnych w kosztach sprzedaży towarów, jako alternatywę dla sprawozdawczości wewnętrznej. Głównym problemem wielu właścicieli firm jest wycena zapasów. Ponieważ wydatki stałe nie są częścią kosztu towarów sprzedawanych w ramach kosztu zmiennego, wyceny zapasów są często bardziej realistyczne, dzięki czemu decyzje biznesowe i obliczenia analityczne mogą być dokładniejsze niż przy użyciu metody absorpcji.