Polityka poufności pracowników

Polityka poufności firmy pomaga utrzymać tajemnice handlowe, procesy i informacje o nowych produktach lub usługach w tajemnicy, z dala od konkurencji. Jest to sposób na utrzymanie lub zwiększenie udziału w rynku poprzez świadomy wysiłek, aby poinformować pracowników o tym, co jest właściwym zachowaniem w odniesieniu do tego, co mogą powiedzieć innym osobom spoza firmy o tym, co dzieje się wewnątrz. Zwykle następuje formalne porozumienie prawne określające politykę i podpisane przez pracownika i pracodawcę.

Kto tworzy politykę?

W większości przypadków firma CEO, właściciel lub ktokolwiek w firmie opracowuje politykę poufności i umowę, która napędza przychody lub jest odpowiedzialna za rozwój nowych produktów i procesów. Zwykle jest również zaangażowany prokurent spółki, ponieważ istnieją różnice między państwami co do tego, co może i nie może być zawarte w formalnych porozumieniach o poufności. To, co właściwe i legalne w Teksasie, może nie być Indiana.

Znaczenie standardów poufności

Aby polityka poufności działała dobrze, należy ustanowić standardy, tak aby wszyscy członkowie organizacji rozumieli, w jaki sposób będą przetwarzane poufne dane i informacje. Jeśli normy nie istnieją lub są niepoprawne, polityka nie będzie działać. Na przykład standardy dotyczące ograniczania dostępu do poufnych informacji przez osoby w firmie, które nie potrzebują dostępu i wyraźnego oznaczania informacji poufnych jako "poufnych", muszą być jasne i zrozumiałe dla wszystkich.

Co jest

Informacje, które są objęte polityką poufności, są praktycznie nieograniczone. Obejmują one dane, prototypy, oprogramowanie, rysunki, systemy, specyfikacje, procesy, komunikację wewnętrzną i zewnętrzną oraz wyniki testów. Ta lista jest dalece niepełna, ale pokazuje szeroki zakres informacji, które mogą być zawarte w polityce poufności. Zasadniczo firmy będą dążyły do ​​zdefiniowania swoich poufnych informacji jako "all inclusive" z tylu różnymi rodzajami informacji, co część polityki.

Umowy dotyczące poufności

W internetowym artykule zatytułowanym "Jak opracować umowy dotyczące poufności i zakazu konkurowania" polityka poufności zwykle przekłada się na dokument prawny podpisany przez pracodawcę i pracownika. Niniejsza umowa określa, co uważane jest za informacje poufne, których nie można ujawnić. Umowa będzie obowiązywać również w przypadku obowiązku nieujawniania i środków zaradczych przysługujących spółce w przypadku naruszenia obowiązków pracowniczych ze strony pracownika. Niektóre rodzaje informacji są często wyłączone z obowiązku zawarcia w umowie o zachowaniu poufności, takich jak informacje, które pracownik otrzymał przed otrzymaniem tych informacji od pracodawcy, informacje, które stają się znane publicznie, ale bez winy pracownika, informacje, które były ujawnienie informacji pracownikowi i informacji tworzonych niezależnie przez pracownika.

Brak implikowanej licencji

David A. Radack stwierdził w artykule zatytułowanym "Zrozumienie Poufnych Umów", że ważnym postanowieniem każdej polityki poufności i umowy jest to, że pracownikowi nie udzielono dorozumianej licencji na technologię lub informację. Oznacza to, że wszystkie modele, dane, oprogramowanie, prototypy i rysunki lub wszelkie inne informacje uznane za poufne zgodnie z polisą i umową mają zostać zwrócone na żądanie pracodawcy, a pracownik nie zatrzymuje żadnych kopii.